De weg naar de Marathon van Athene

Een groep vrienden besloot naar Athene te gaan in november 2022 om daar de marathon en 10km te lopen. Sandra (links op de foto) wil nog 1 keer een marathon lopen en heeft daarvoor Athene gekozen.

De rest gaat solidair mee, maar dat is niet geheel zonder reden. Een verdrietige reden, Carola (rechts) krijgt leukemie met fatale afloop.

Lees hieronder hun voorbereidingen en uiteindelijk gehaalde doel, lopen voor Stichting Matchis, stamceldonatie.

---

12-11-2022 Missie geslaagd!

Eva;het was iets met strekken tussen fitte grieken, startvakselfies en Griekse wijn.

Na aankomst in Athene en een korte kennismaking met deze bijzondere Griekse stad. Zijn we zaterdagochtend eerst onze startnummers gaan ophalen, op geheel Griekse wijze.

Dat betekende een uur met trein, bus en tram om ergens ver buiten de stad in een bomvolle expohal opzoek te gaan naar ons startnummer. Wat een gekkenhuis en stress was dat. Het is uiteindelijk gelukt, zie hieronder onze blije hoofden op de foto:

En zo liepen we rond 4 uur s’middags in onze hardloopkloffies door de stad Athene, richting de start van de 10kilometer. Eindelijk mochten we gaan rennen, waar we al zo lang naar hadden uitgekeken.

Midden in het centrum, in een heerlijk mediterraans temperatuurtje, op een grote weg langs het park, stonden de startvakken opgesteld. In blok 5 moesten wij Ben, Henri en Eva starten, we hadden er zin in. Sandra zou morgen pas de Marathon van Athene lopen en zij en haar vriend Maarten ging mee om ons te supporteren.

Aangekomen bij het startvak begonnen de zenuwen een beetje te komen. Ben besloot om de tijd wat te doden en te gaan rekken met een lokaal Grieks loopklupje. Beetje onwennig stonden we daar te draaien met onze heupen tussen die fitte Grieken.

Het bleek een prettige afleiding om de tijd te doden. Iets wat achteraf gezien heeft geholpen bij het overwinnen van vals plat en die heuvels. Hoe dan vraag je je af? lees dan verder…

Terwijl we in ons startvak nog onrustig stonden te wiebelen, hoorden we het eerste startschot al. De snelle lopers waren weg en het duurde uiteindelijk nog een kwartier voordat wij ook mochten.

Dat is vaker zo bij grote loop evenementen weet ik uit ervaring. Nog snel een laatste coole startvakselfie (een nieuw woord voor de van Dale?) en daar renden we al vol goede moed over de startlijn.

Ieder had zijn eigen plan.

We hadden allen zo ons eigen plan, Henri wilde onder het uur lopen, Eva rond 1.15 uur en Ben zou wel zien waar het schip zou stranden. Helaas had hij het minste getraind van ons allemaal door een vervelende zweepslag in zijn kuit.

Ook de griep van de week ervoor zou hem niet gaan helpen was hij bang. Maar ach, we liepen hier niet voor onszelf maar voor het goede doel. Dus niet zeuren en gewoon gaan met die banaan toch?.

Na de start zagen we Sandra en Maarten direct al aan de kant, ffe naar ze zwaaien en door....

Henri was al gauw uit zicht want die ging voor die snellere tijd. Ik liep nog even op met Ben, hij zei tegen mij, “ga jij maar Eef, ik loop op mijn eigen tempo en ga wel wandelen als het niet gaat, see you at the finishline !!”

   

Oké, daar ging ik dan vol goede moed, want ik had aardig getraind en wist hoe het parcours eruit zou zien. Bij welke bochten de meetmatten zouden liggen en hoe ver we die stad uit zouden lopen.

Dit vind ik altijd prettig om te weten zodat ik de race in kan delen en bepaalde doelen kan stellen als het zwaarder wordt. Zo heb je nog ergens voor je gevoel controle over, noem het bijgeloof, mij helpt het.

Raceverslag 10kilometer Athene

Ik zag op mijn gps horloge dat ik als snel 10km per uur liep. Wow! dat ging goed en zat dan ook in een lekkere flow. Het viel mij op dat er veel publiek langs de kant stond.

Wat een gezellige Griekse stad en wat ging het lopen goed. Dat beloofde veel goeds.

Ik zweefde over de weg, of zou het komen omdat we bergafwaarts liepen?

Na 1 kilometer kwam de eerste bocht en neeee! ik keek recht omhoog tegen een stijle heuvel en dacht alleen maar, hoe dan? Daar ging mijn vlotte tempo aan diggelen. Ik rende hierna met kleine pasjes en in sjoktempo de berg op. 

Het werd al snel donker, het voelde bijzonder om hier te mogen lopen. Heeey ? hoorde ik daar opeens een bekende stem mijn naam roepen? Ja hoor, daar stonden Maarten en Sandra in de bocht. Dat gaf me de boost om die volgende heuvel te trotseren.

Fabel, bergafwaarts is niet makkelijker.

Ergens tussen de 7 en 8 km liepen we in een buitenwijk weer meer bergafwaarts gelukkig. Maar dat gaat écht niet opeens vanzelf kan ik je vertellen. De bovenbenen gaan branden en je voelt de dreunen op je heupen van het asfalt.

Ik kreeg het dan ook steeds moeilijker. Had natuurlijk in ons platte kikkerland getraind tot max 8/9 km en dat begon ik te merken, mijn benen voelden als lood.

Muziek helpt mij altijd.

Tijdens een korte wandelpauze heb ik mijn eerder gedownloade “Athene spotify list” aangezet, oordopjes ingedaan en ben gelijk weer lekker gaan rennen.

De (house) muziek gaf me een enorme boost. Of zou dat komen omdat we weer flink naar beneden liepen?

Bij de één na laatste bocht wist ik het al, het is niet ver meer. Het kaartje van het parcours zat namelijk nog in mijn hoofd, ik wist waar ik was. Ik hoorde de stadion speaker al, yessss! het is niet ver meer....

En daar liep ik opeens vanuit het donker het verlichte oudste stadion van Athene in. Wat een gave finishplek was dit, de historie was zo voelbaar.

Ik zocht mijn dierbare supporters voor de finish op de tribune maar zag ze niet. Daar was de finishlijn, ik keek op het bord, 1.13.48 uur TOP, blij mee!

Na de finish en enkele meters uitwandelen op de atletiekbaan, bleef ik zoeken naar onze vrienden. Opeens zag ik daar mijn man Henri staan, hij was ruim voor mij binnen in een mooie snelle tijd van 58min. Wat knap! 

Hoe ging het eigenlijk met Ben?

Sandra en Maarten stonden daar ook. We besloten met elkaar te wachten op de laatste binnenkomer van ons klupje. 

Volgens de tracker van de Athene App zou Ben niet ver verwijderd zijn van het stadion. We zagen zijn bolletje op de tracker over het parcours dan ook nog bewegen.

Het bewoog zelfs nog in hardlooptempo. Het zou toch niet? Opeens schreeuwde iemand "kijk, vlak voor de finish daar loopt Ben!"

Kippenvel moment....we all did it!

Na de finish van Ben vlogen we elkaar in de armen en moesten een traantje laten. Dankbaar om elkaar heelhuids te zien en dankbaar voor de support. De emoties zaten begrijpelijk hoog, wat had onze vriendin/vrouw Carola hier nog graag bij geweest wisten we zeker...

Ben bleek achteraf lekker te hebben gelopen, rustig aan maar zonder pijn. Hij kwam tot de conclusie dat de rekoefeningen met het griekse loopklupje zijn geheime wapen was geweest.

Daarom hier nog even voor alle lopers deze belangrijke tip van Ben; "zorg dat je soepel en een beetje opgewarmd aan de start verschijnt bij een wedstrijd, het helpt écht mensen!"

 

Toen moest Sandra de Marathon nog lopen.

Nu moest onze vriendin Sandra “nog even” die marathon gaan lopen de volgende ochtend, nou ja even.... 

Zondag morgen om 6 uur hebben we Sandra op de bus gezet richting de start die in het dorpje Maraton zou gaan zijn. Ze ging met 18.000 andere marathonlopers starten om 9.00 uur.

Ze stuurde ons onderstaande foto in de groepsapp, trots en blij dat ze er was. Het griekse dorpje was die ochtend overlopen met 18.000 hardlopers en het voelde een beetje onwerkelijk voor haar.

Ze had er onwijze zin in, nog even wat gegeten, een startvakselfie en klaar om te starten aan haar allerlaatste Marathon.

We konden haar net als bij Ben volgen op de tracker en besloten als verrassing bij het 36km punt van de man met de hamer te gaan staan.

Op dat moeilijke punt gingen wij haar er doorheen slepen zodat ook zij haar persoonlijke missie kon volbrengen. Die missie was uitlopen van haar 18^e en tevens laatste marathon, in Athene, daar waar het volgens de geschiedenis ooit is begonnen.

De grieken langs de kant riepen bravo, bravo naar de lopers, dat deden wij dan ook maar. Opeens zagen we Sandra lopen, ze was behoorlijk verrast ons te zien, zag er fit uit en voelde zich goed. Maarten kreeg snel een knuffel en daar vervolgde ze haar weg richting de finish in de stad, no time to loose!

   

 

Gelukkig ging het goed. Dus konden we haar bij de finish in het Stadion opwachten en in de armen gaan sluiten, zoals ze ook de dag ervoor voor ons had gedaan.

Sandra had uiteindelijk lekker gelopen, vond het een geweldige ervaring en kwam al zwaaiend de finish over, wat waren wij trots!

   

Benieuwd hoe zij haar Marathon van Athene heeft beleeft? dat lees je in haar eigen raceverslag hier: blog: "Een hardloopdoel en pot pindakaas".

Als ervaren marathon loopster heeft ze handige tips & trics over voeding (iets met pindakaas?) en de juiste mindset voor het lopen van een lange afstand.

 

Tot slot.

Onze missie was geslaagd. Het was een mooi eerbetoon en een flink bedrag voor Stichting Matchis binnengesleept. Nu konden we eindelijk welverdiend van Athene gaan genieten.

Iedereen kreeg veel berichtjes van het thuisfront en zelfs Stichting Matchis wilde weten hoe het ons was vergaan. 

Die zondagmiddag hebben we met elkaar geproost op het leven in nagedachtenis aan onze overleden vriendin/vrouw.

De wijn vloeide rijkelijk op het dak van ons appartement met prachtig uitzicht op de Akropolis. Het was een onvergetelijk moment in een bijzondere stad.

 

Hiermee willen wij ook via deze weg nogmaals iedereen bedanken voor de support. Alle bijdragen aan het goede doel en de vele lieve berichten.

We hebben unaniem besloten er een sportieve traditie van te gaan maken. Hardlopen in een leuke stad gecombineerd met lekker eten en goed gezelschap.

Vier het leven!

Sportieve groetjes

Henri, Sandra, Eva, Ben en Maarten

 

12-10-2022

Je schrijft je in en dan moet je aan de bak…

Eva:

Ik hou van een stok achter de deur, je hebt je ingeschreven voor een loopje van 10 kilometer, en dan moet je aan de bak. Want je loopt al een tijdje 5 kilometers, zo’n 2x per week en dat voelt heerlijk comfortabel. Natuurlijk kun je die 10K op conditie en karakter prima uitlopen, alleen wat gaan die bovenbenen doen he?

 

Motivatie om te lopen was verdwenen...

Het verhaal over het waarom we naar Athene gaan en het goede doel is door Ben en Sandra in hun mooie verhalen hieronder uitgelegd. We doen het voor onze vorig jaar overleden vrouw/vriendin Carola.

Zij was niet alleen mijn dierbare vriendin, maar ook een loopmaatje. We hebben samen aan veel leuke, bijzondere en gekke wedstrijden meegedaan zoals de 20vanalphen, ladiesruns, urban trail, kwart marathon Rotterdam etc. Waarbij de outfits van te voren altijd op elkaar werden afgestemd, want de look was even belangrijk als de voorbereiding;)

We gingen altijd wel voor de combi van gezelligheid, lekker eten, een wijntje én sportieve prestaties. Waarbij Carola een échte doorzetter was en zelfs bij de laatste moeilijke kilometer nog een sprintje trok voor die mooie finish tijd.

Ik moet bekennen, de motivatie om te lopen is bij mij een beetje weggevallen. Dat komt denk ik ook door het gemis van die gekke, gezellige hardloop uitjes. 

 

De lange of eigenlijk te korte weg naar Athene.

Nadat we in het voorjaar ons hebben ingeschreven voor de 10km van Athene in November 2022, werd het wel heel erg werkelijkheid. Ik moest nu maar eens gaan beginnen met trainen.

Bedacht mij bij het verstrijken van iedere maand “ooh joh ik heb nog 3 maanden om te starten!“ Totdat het opeens eind september is en het wel heel dichtbij komt. Net terug van 3 weken zon, zee en strand vakantie en 2 kilo zwaarder ging dat geen makkie worden. Bleh, ook zo geen zin in.

Dan ook nog tot de conclusie komen dat je “nog steeds” op die eeuwige comfy 5 kilometer zit. Ik moet meer kilometers in die bovenbenen gaan krijgen anders gaat het hem niet worden. Nog een lange weg te gaan, of juist een te korte?

 

Ik ben al die tijd blijven sporten, mijn conditie is dan best goed toch?

"Oké Eef, het is een mindset kom op! op 12 november ga je gewoon die 10km lopen in Athene"

Ojee, dat betekent dat ik nog maar 5 weken heb om me voor te bereiden. In 5 weken van 5 naar 10 kilometer moet lukken met mijn loopervaring zeg ik tegen mezelf.

Mijn conditie is prima, ik ben namelijk wel al die tijd blijven sporten. Zo heb ik wekelijks extra HITT training in de sportschool gevolgd en ben in mei zelfs gestart met roeien.

En roeien bij een roeivereniging (RVdeMeije) is serious business kan ik je vertellen.

De techniek en vaardigheden die je moet leren zijn niet eenvoudig. We zijn inmiddels 4 maanden verder en ik kan het nu aardig, al blijft het constant nadenken bij wat je moet doen. Ook is roeien een fysiek zware sport, waarbij je je hele lichaam gebruikt.

Zal deze te gekke core training in de prachtige natuur me wellicht gaan helpen richting die 10K? ik hoop het!

ik ben de tweede van links in de boot

 

Het plan.

Met mijn ervaringen in de hardloop business, weet ik dat je een plan moet hebben. Waarbij opbouw in belasting en kilometers een must is. Dit is mijn persoonlijke korte termijn plan, want ik heb nog maar 5 weken te gaan:

1^e week: 6 kilometer lopen, 2^e week: 7 kilometer lopen, 3^e week: 8 kilometer, 4^e week: 9 kilometer, 5^e week: 10 kilometer en dan op 12 november de 10km wedstrijd in Athene.

Het streven is om 2 keer per week te gaan hardlopen, waarbij 1x 5 kilometer hard.

het bewijs van de eerste 7km op Strava 

 

Handige tip over outfits.

Gestart met het plan en dan proberen je eraan te houden lijkt een prima motto. De overgang van 5 naar 6 kilometer vorige week, was dan ook goed te doen. Conditioneel gaat het best lekker, het tempo is wel slak maar dat is voor nu oké.

Die bovenbenen voelde ik de volgende dag wel. Even een paar dagen herstellen met nix doen en op zondag lekker roeien op de Nieuwkoopse plassen. So far, so good.

Vandaag, woensdag 12-10-2022 moest het dan écht gaan gebeuren, ik ging 7 kilometer hardlopen. Ik heb een route uitgestippeld en vanmorgen gekeken op buienradar i.v.m de hardloop outfit.

HARDLOPERS OUTFIT TIP: Ik besluit altijd pas na bekijken van buienradar wat ik aan doe met lopen. Het zou vanmorgen 6 graden worden. Daar tel ik dan 10 graden bij op en kom zo tot de “hardlopers gevoelstemperatuur” van 16 graden uit.

Dit had ik aan:

Een lange dunne tight van Craft.

Een technisch ondergoedhemd van Odlo.

Een dun hardloopshirt met rits van Craft.

Uiteraard ook mijn favoriete Brooks Glycerin loopschoenen aangetrokken.

Hoge compressiesokken eronder tegen de gevoelige kuiten en ik was helemaal klaar om te gaan rennen. Carola zou tevreden zijn, het matchte goed bij elkaar. Gelukkig, het bleek achteraf een uitstekende keuze, ik heb het niet te warm of koud gehad maar lekker comfy.

Ik loop nog niet heel hard (zo’n 7.20 min per km) en koel daardoor ook snel af. Liever te warm dan te koud, was ook altijd al ons het motto...

 

Tijdens het lopen gaan mijn gedachten alle kanten op...

De 7 kilometer hardlopen met twee korte pauzes (voor de foto’s) is best gegaan, wél heb je dan alle tijd om na te denken. Tijdens het hardlopen vanmorgen gingen mijn gedachten alle kanten op:

- niet opgeven, je vriendin had dat ook niet gedaan-

- denk aan het goede doel Stichting Matchis waar je dit voor doet-

- je mag blij zijn dat je hier überhaupt loopt, hoeveel mensen willen wel maar kunnen het niet?-

- kom op, je bent geen opgever maar een doorzetter-

- irritant zeg al die wegopbrekingen waar je overheen moet springen-

- hoeveel kilometers heb ik al gelopen?-

 

Insta waardige foto maken valt niet mee.

Om het bewijs te kunnen leveren moest ik halverwege (tussen Bodegraven en Zwammerdam) natuurlijk een selfie maken op de brug. Bij thuiskomst ook nog mijn dochter gevraagd om een actiefoto te maken die “instagram” waardig was.

Je ziet tegenwoordig veel loopfoto’s op instagram van lopers die er nog zo fris en fruitig uitzien.

Ik vraag me wel steeds meer af, hoe doen zij dat toch? Het maken van een frisse loopfoto blijkt na die 7 kilometer namelijk een lastige opgave. Lastiger dan de hele training van vanmorgen bij elkaar, haha!

Maar goed, dit is hem dan geworden, ik kan nog lachen, valt mee heh?

 

nog even dit:  diep respect voor Marathon lopers

Sandra de enige die hard renner uit onze vriendenclub, gaat in november de laatste marathon uit haar loopcarriere lopen. Wij gaan haar op zondag in Athene aanmoedigen en er een gezellig weekend met elkaar van maken.

Ik heb diep respect voor haar ijzeren discipline en doorzettings vermogen, al die kilometers trainen voor een marathon, wat een kanjer! Wat zal zij eigenlijk allemaal overdenken tijdens die uren trainingen vraag ik mij af?

Ze is mijn grote voorbeeld en daarom moet en zal ik die 10km uitlopen. Natuurlijk ook voor onze overleden vriendin Carola én voor ons doel: Stichting Matchis....storten kan nog steeds!  (we hebben tot nu toe al 540 euro opgehaald #trots)

Wil je weten hoe het verder gaat? volg mij via de instagram pagina van De Hardloopwinkel met wekelijkse, eerlijke en ongecensureerde updates ;)

sportieve groetjes, 

Eva

---

 

27-09-2022

Mijn verhaal en de reden waarom ik mee ga lopen.

Ben:

Mijn naam is Ben Schuttenbeld, 56 jaar en ik woon in Boskoop. Op zaterdag 12 november 2022 loop ik de 10 km bij de Marathon van Athene. Zondag 13 november loopt vriendin Sandra de hele marathon van Athene.

Samen met Sandra, Maarten, Henri en Eva ga ik de uitdaging aan die we al in 2020 met ons groepje hebben bedacht.

 

Dit is mijn verhaal...

Toen ik 17 jaar was ontmoette ik Carola in de regionale disco in Reeuwijk. We gingen samenwonen, kregen twee prachtige dochters en we hadden een heel mooi leven.

Carola werkte bij DeHardloopwinkel.nl als de ‘mevrouw van de klantenservice’. De Hardloopwinkel - met 5 winkels en een webshop – lijkt misschien een groot concern met honderden werknemers en tientallen miljoenen omzet maar in de praktijk is het gewoon een MKB-onderneming met een hard werkend team dat elkaar door en door kent.

En Carola kende de klanten van De Hardloopwinkel ook precies. Ze wist haarfijn het onderscheid tussen een klant die na 9 maanden zijn schoenen helemaal uit gewoond te hebben nog iets probeerde om ze te ruilen en een klant met werkelijk terechte klachten.

Dan adviseert de hardlooptrainer Carola om naar de dokter te gaan.

In oktober 2018 wordt ons prima leven volledig op zijn kop gezet. Carola zit in een loopgroepje maar hoe hard ze ook traint, het gaat steeds alleen maar moeilijker in plaats van makkelijker.

Haar hardlooptrainer adviseert haar om naar de dokter te gaan. Die verwijst haar door naar het ziekenhuis en binnen een dag krijgt ze de diagnose acute leukemie!

Deze vorm van kanker leidt ertoe dat je geen witte bloedlichaampjes meer aanmaakt die je weerstand regelen. In mei 2019 krijgt Carola een stamceltransplantatie van een anonieme donor.

In 2020 lijkt het onwaarschijnlijke gelukt te zijn en lijkt de kanker overwonnen. Carola gaat zelfs weer voorzichtig aan het werk ook al is dat met Corona op de loer en haar kwetsbaarheid best een risico. Maar De Hardloopwinkel doet er alles aan om haar weer te laten werken. Dat geeft Carola het gevoel dat ze weer beter is en er weer bij hoort.

En ook pakken we voorzichtig het hardlopen weer op. Ik loop met haar mee, ik ben eigenlijk meer een fietser dan een loper maar we genieten met volle teugen als we samen een loopje van 4 á 5 km kunnen doen. Na afloop samen een kop thee of een colaatje als we weer thuis zijn als beloning.

Vriendin Sandra heeft al meerdere marathons gelopen en heeft een snelheid en conditie waar wij niet aan kunnen tippen maar we vinden elkaar in de lol die een rondje hardlopen je kan bieden.

En ook vriendin Eva, tevens collega van De Hardloopwinkel, is een loopster die we veel spreken. Samen rennen we onze rondjes en het leven lacht ons weer toe.

Samen smeden we een plan: we gaan met zijn zessen naar de marathon van Athene. Om te lopen en voor de gezelligheid. Pracht plan!

 

Trouwen en zelf ook nog in de lappenmand.

Het is augustus 2020 als Ben besluit dat het leven gevierd moet worden. Een groot feest omdat Carola er nog is en alive and kicking, lijkt hem een goed plan. En omdat Carola altijd wel had willen trouwen maar Ben het verdomde om haar te vragen, is dit hét moment om Carola ten huwelijk te vragen en een groot trouwfeest te geven.

Romanticus als ik ben heb ik op maandag 3 augustus een ballonvaart geregeld en mijn kinderen geïnstrueerd om op het moment dat we opstijgen het spandoek ‘Carola wil je met me trouwen Ben’ uit te rollen. Maar zondag 2 augustus ga ik eerst nog een rondje racefietsen. Na een kilometer of 60 voel ik echter pijn in mijn arm en ook rond mijn hart.

Ik besluit een half uurtje te zitten en rij vervolgens heel rustig naar huis. Met Carola spreek ik af om snel even langs de dokter te gaan want dat voelde niet goed…

Het aanzoek op maandag gaat geweldig! Alles gaat volgens plan en natuurlijk zegt Carola JA! Dinsdag 4 augustus ga ik dan toch maar even langs de dokter.

Die maakt een hartfilmpje en vertelt mij: ‘meneer, u had afgelopen zondag een hartinfarct, u moet nú naar het ziekenhuis’.

Een week later kom ik bij op de intensive care en heb ik 5 bypasses rondom mijn hart. Lekker dan.
Maar goed, ook daar komen we wel overheen en in november ben ik al weer aan het werk. Net zoals Carola, we hoopten nog lang en gelukkig te leven...

Helaas in december komt het slechte nieuws dat in januari nog eens wordt bevestigd: de kanker is terug en de kans dat het nog goed komt is laag, 10 tot 20%.

Lang verhaal kort: in juli 2021 overlijdt Carola vlak voordat ze een tweede stamceltransplantatie zou krijgen.

Gelukkig hebben we in juni nog wel een fantástische bruiloft gehad!

 

Blij dat ik mag en kan hardlopen, al ga ik niet hard!

Ja, en dan komt er een moeilijke tijd. In mijn eentje moet ik fit blijven. De hele tijd op de bank liggen, chips eten en netflixen is geen optie. Met ons clubje dat inmiddels uit 5 mensen bestaat, besluiten we dat we alsnog naar Athene gaan.

Omdat Carola het gewild zou hebben en omdat we vinden dat we het moeten doen. En omdat we er gewoon zin in hebben! Dus nu ben ik in training voor de 10 km op 20 november. Op zaterdag of zondag doe ik mijn Brooks aan en dan ga ik!

Ik ga niet hard maar ik kom vooruit! En als ik word ingehaald door veel snellere lopers dan denk ik: “je moest eens weten, ik ben al lang blij dat ik hier nog loop al ga ik niet hard”. Maar die 10 km in Athene gaan we doen!

En Carola is er bij! In gedachten...

Groeten van Ben

---

11-09-2022

2019 borrelen en een geboren plan

Sandra:

Ken je dat? Met je vrienden aan de borrel en dan is er een keer zo een moment dat je je bucketlist deelt?

Dat gebeurde dus o.a. in 2019 onder het genot van een fles wijn. En je raadt het al: de marathon van Athene komt op tafel! 

Het toeval wil dat deze vrienden die nu net om die tafel zaten ook wel graag daar een loopje willen meepakken. Dus zo hadden we in één keer een goed plan! Alleen dat hele goede plan werd uitgesteld...

Ik sta hier links, midden Eva, rechts Carola tijdens een wijnproeverij.

Carola†

Carola, mijn maatje en jullie dame van klantenservice Hardloopaanbiedingen (tegenwoordig De Hardloopwinkel Webshop), werd helaas ziek. Uiteindelijk ongeneeslijk ziek met fatale afloop. Verdriet….plan van tafel. Zonder Carola naar Athene is geen optie.

We hebben het er niet meer over. Totdat je je bedenkt dat het heel mooi zou zijn om voor Carola deze bucket te vervullen.  Let’s go!

 

2021 Opnieuw borrelen -  nieuw plan

Wat een nieuwe borrel dan weer in gang zet. De beste dingen in het leven zijn onverwachts. Gewoon omdat er geen verwachtingen meer waren, maar een nieuw plan is geboren en iedereen heeft zijn eigen doel.

We boeken 3x 10 km voor de zaterdag en 1x 42,196 km voor de zondag. Graag licht ik nog even toe wie WE zijn. We is Ben (man van Carola), beste vriendin Eva, beste vriend Henri en onze tourleider Maarten (mijn eigen vriend) mag natuurlijk niet ontbreken.

Het nieuwe plan betekent dat we aan de bak moeten. Er moet weer gelopen worden. Ik ben alleen wel mijn coach (Carola) kwijt. Ze was er goed in. Ze stond er voor je en had altijd wel een advies hier en daar.

Dus de voorbereiding moeten we even zelf doen. Een ticket boeken, inschrijven en een hotelletje opzoeken lukt ons nog wel, maar wie maakt het hardloopplan?

Deze foto is gemaakt toen ik de marathon van Rotterdam had gelopen. Carola had die dag 10 kilometer gelopen in Rotterdam en samen hebben we in de stad gevierd dat we de finish gehaald hadden!

 

Het dorpje Marathon en een paar nieuwe Asics

Nog even terug naar de inschrijving en een wist je datje. Na de inschrijving ben ik pas gaan kijken waar we starten, want dat is handig voor je hotelletje (dacht ik). Maar al snel zag ik dat de Start start in het dorpje Marathon, 42 km van het bruisende centrum van Athene vandaan!

Dit heeft een verhaal in de geschiedenis.

Nu moet je weten dat het niet mijn eerste marathon is, maar straks wel mijn laatste. Dus enige ervaring is aanwezig inclusief het doorzettingsvermogen. Wederom al wel een eind op weg. Het trainingsplan is alleen dit jaar anders dan ik altijd opgepakt heb.

Braaf iedere dag lopen van interval tot een lange duurloop gaat het niet worden. Spannend hè? Want hoe denk ik dan bij de finish aan te gaan komen? Eerst maar eens nieuwe schoenen kopen bij De Hardloopwinkel (voorheen Hardloopaanbiedingen) met het beste advies van Eva! De oude vertrouwde schoen kwam weer uit de bus:  ASICS Gel Nimbus.

 

Stand van zaken

Vooralsnog gaat het lekker hoor! Vanaf juni dit jaar heb ik allereerst 4 X 15km elke week gelopen (naast standaard 2 x 10 km per week). In juli heb ik dit uitgebreid naar 4 X 21 km, je kan maar op de helft zitten en in augustus heb ik het aantal km’s doorgetrokken naar 25 km per week, wederom naast de 2 X 10 km per week.

En toen was het even nodig om Eva te spreken. Ik had na de loop best last van mijn onderrug ondanks dat ik ook echt wel wat uren in de gym doorbreng. Beetje trekken aan gewichten om de core sterk te krijgen. Na een paar aangemeten inlegzolen door De Hardloopwinkel ga ik weer op pad. Nu hopen dat het goed blijft gaan, want ik moet nog wel een paar km!

I may not be there yet, but I’m closer than I was yesterday.

Tja.. en nu is het inmiddels september. Zucht. Alle flessen wijn eruit en alleen maar aan de eiwitpancakes? Nee hoor, we borrelen lekker door (ps alleen in het weekend, dat is een vaste afspraak hier). Maar inmiddels hebben we nog twee maanden en dan is het zover. Eerst dan maar even op vakantie. Wellicht doe ik daar nog een paar goede ideeën op.

Wil je meer weten hoe we er voor staan en of het allemaal lukt met de voorbereiding? Volg ons! Om de 2 weken laten we wat horen en delen we tips.

The wine is calling and I must go.

Tot de volgende keer, groet Sandra

 

Tip voor deze week (speciaal voor de wijnliefhebbers):

Hardlopen en wijn, gaat dit samen?

Een excuus zoeken om een fles wijn open te trekken is eenvoudig gevonden. Ik ben er goed in. Maar kun je onbezorgd een wijntje drinken? Of gaat dat juist niet samen met hardlopen? Minder is altijd beter, maar ook als jij dat glas wijn niet kunt laten staan, hebben we tips.

Drink niet alleen wijn! Blijf ook goed water drinken om uitdroging te voorkomen. En vergeet de borrelhapjes niet, want een lege maag versnelt de opname van alcohol.

Wachten tot de avond met het drinken van alcohol? Helemaal niet nodig. Hoe eerder op de dag, hoe beter eigenlijk. Dan heeft je lichaam meer tijd om de alcohol te verwerken en heeft het minder invloed op de kwaliteit van je slaap.

Wil je een ‘verantwoorde’ keuze maken, dan heeft een biologische rode wijn de voorkeur. De blauwe druiven bevatten het stofje resveratrol. Dat is een plantaardig bestanddeel dat werkt als een antioxidant. Resveratrol is een beschermingsstofje voor je lichaamscellen en komt vooral voor in biologische druiven en bessen. Maar dagelijks een handje biologische druiven is ook een optie om deze beschermers binnen te krijgen.

Kortom, als ambitieuze hardloper kun je dat glas wijn beter laten staan. Echte gezondheidsvoordelen zijn er niet. En wil je toch een keertje zondigen? Drink dan met mate, het liefst biologische rode wijn en bij voorkeur buiten de trainingen en wedstrijden om.